[ Pobierz całość w formacie PDF ]
astronomicznej, więc związek jest oczywisty.
Znakiem starożytnego hinduskiego boga Wisznu jest sześcioboczny sześciokąt, zaś heksagram
świętej relikwii, jaką jest Saktona Yantra starożytnych Tamilów z południowych Indii, odzwierciedla
powiązania między wielkim hinduskim bogiem, sześciokątem i tą najświętszą ze starożytnych relikwii;
ma ona wielką moc i rzadko bywa pokazywana publicznie. Heksagram Saktona Yantra jest wykuty w
czarnym kamieniu, a wokół jego obwodu wyryto płomienie.
Tamilskim bogiem tego heksagramu jest Arumukam (co znaczy, że ma sześć twarzy), który był
74
http://orion.it.luc.edu/~cwinter/priest2.htm.
75
http://www.sogol.com?WHP/IINFO/Ready%20%20INT/SUSA/Susa%20web.htm.
76
http://www.livius.Org/a/iran/persepolis/apadana/apadana.html.
55
bogiem ognia i najprawdopodobniej również cykli czasu, ponieważ hinduskie ery, jugi, są
wielokrotnościami wywiedzionej z 6 liczby 432 000, co bez wątpienia stanowi pochodną pomiarów
precesji dokonywanych za pomocą archeometru. Liczba 432 ma też związek z astronomicznymi
wymiarami Wielkiej Piramidy i z wojownikami z Walhalli. Ponadto, jak około 300 roku p.n.e. zanotował
babiloński historyk Berossos (który skompilował listę babilońskich królów), przedpotopowi królowie
panowali 432 000 lat, trudno zatem mieć wątpliwości, że pomiary precesji leżą u podstaw wielu tradycji
starożytnego świata.
Babilończycy wierzyli, że ziemia i niebo zostały stworzone 432 000 lat przed wielkim potopem, kiedy
wiał wicher, ulewy, burze i powodzie przetaczały się przez świat niczym wojownicze zastępy", jak
opowiada epos o Gilgameszu, napisany, jak się przyjmuje, około 2000 roku p.n.e. Według starożytnych
Babilończyków przed potopem 10 królów panowało przez 432 000 lat od momentu stworzenia nieba i
ziemi.
Należy podkreślić, że są bardzo małe szanse, aby liczba 432 000 odpowiadała rzeczywistej,
historycznej liczbie lat, jakie upłynęły między stworzeniem świata a potopem. Znacznie bardziej
prawdopodobne jest, że wynika ona z prowadzonych za pomocą archeometru pomiarów tempa precesji
osi ziemskiej, która w widoczny sposób przejawia się w postaci wspomnianego już wcześniej ruchu
konstelacji wzdłuż horyzontu. Jak wyjaśniałem, 72 lata na jeden stopień pomnożone przez sześć boków
sześciokąta daje liczbę 432, a pamiętajmy, że ta liczba ma również związek ze skalą miniaturyzacji
modelu Ziemi, jakim jest Wielka Piramida w Gizie.
Zastanówmy się: starożytne, oparte na wielokrotności 432 000 jugi Hindusów czy babiloński okres
432 000 lat przed potopem nie mogły zostać policzone przez ludzi, ponieważ trudno sobie wyobrazić,
jak dopiero ewoluujące małpoludy sprzed 432 000 lat miałyby odliczać tak długie okresy dzielące wielkie
kataklizmy. Według przedstawicieli głównego nurtu archeologii pod koniec epoki lodowcowej
umiejętności matematyczne ludzi ograniczały się do liczenia na palcach rak i nóg. Ponieważ zaś ci sami
archeolodzy twierdzą, że epoka lodowcowa zakończyła się 10 000 lat p.n.e., trudno nie dostrzec
rozbieżności między świadectwami archeologicznymi a wyraznie opartą na precesji liczbą 432 000 lat w
rzekomo liczonym przez ludzi okresie.
Starożytni Babilończycy (a konkretnie Chaldejczycy, pochodzący od Chaldiego, syna Arpachszada)
byli słynnymi kapłanami i astronomami. Wszyscy chyba przyznają, że to właśnie oni stworzyli i
rozpropagowali astronomiczną religię opartą na powolnym pozornym ruchu 12 konstelacji wzdłuż
horyzontu w ten sposób, że z powodu zjawiska precesji Słońce co 2160 lat znajduje się w nowym
domu". Alegorią osi ziemskiej jest występujące w wielu starożytnych kulturach Drzewo Zwiata, które
trzęsie się konwulsyjnie, kiedy Słońce wchodzi w nowy dom". To tłumaczy legendarne katastrofy
rozdzielające oparte na wielokrotności szóstki odcinki czasu w hinduizmie i dlatego Babilończycy
77
Chaldejczycy byli słynnymi magami, zwolennikami Chaldiego, syna Arpachszada.
56
wybrali cyfrę 6 jako podstawę mnożenia lat dzielących stworzenie świata od potopu.
W mającej sześć kolumn fasadzie świątyni w Dendera znajdowało się przedstawienie 12 egipskich
gwiazdozbiorów zodiaku, w czym możemy dostrzec symbol sześciu boków sześciokąta Ziemi. Przy tym
sześć kolumn pomnożone przez dwa daje 12, liczbę jednostek podziału sześciokąta Ziemi
odpowiadających 2160 lat, czyli połowie okresu, w ciągu którego następuje przejście konstelacji wzdłuż
jednego boku sześciokąta Ziemi. Ponadto, oczywiście, jest to liczba stanowiąca podstawę skali
miniaturyzacji wymiarów Wielkiej Piramidy w Gizie.
Około 6000 mil na wschód od Egiptu leżą Wyspy Japońskie, będące pozostałością po ziemiach
starożytnej kultury Jomon, zatopionych, kiedy na koniec epoki lodowcowej podniósł się poziom mórz,
zalewając wielki półwysep łączący ląd chiński z południowo-zachodnią częścią Japonii. Pamiętajmy też,
że mapy z epoki lodowcowej skompilowane przez wielkich chińskich kartografów potwierdzają, że
Morze %7łółte po zakończeniu epoki lodowcowej stało się znacznie mniejsze niż wcześniej, kiedy poziom
mórz był niższy.
Kultura Jomon wznosiła w epoce lodowcowej wielkie megalityczne budowle, czego świadectwem są
kute w skale tarasowe dziedzińce, kamienne kręgi i megalityczne mury, które znalazły się na morskim
dnie w wyniku podniesienia się poziomu morza pod koniec epoki lodowcowej. Przedstawiciele
głównego nurtu nauki mają problem z logicznym wyjaśnieniem tego, że cywilizacja Jomon miałaby
trwać od 15 000 do 2000 roku p.n.e., ponieważ można odnieść wrażenie, że ceramika, architektura i
metody budowy zupełnie się nie zmieniły w ciągu tych 13 000 lat rozwoju.
Graham Hancock przyznaje, że lud kultury Jomon pojawił się i poczynił błyskawiczne postępy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]