[ Pobierz całość w formacie PDF ]
jednego, dwóch tygodni. U ludzi starszych proces ten może trwać kilka
miesięcy, ale, jak widać na przykładzie setek pacjentów doktora Lutza, w
końcu dochodzi do regulacji wypróżniania. Problem polega na tym, że u osób
stosujących dietę wysokowęglowodanową dochodzi do osłabienia mięśni
odpowiedzialnych za przesuwanie masy kałowej w dół jelit. Bierze się to z
faktu, iż nadmiar węglowodanów zwykle "pod-truwa" jelita, wywołując ruchy
perystaltyczne bez większego udziału mięśni. W wyniku przestawienia się na
dietę nisko węglowodanową wspomniane mięśnie ulegają wzmocnieniu, ale
wymaga to trochę cierpliwości.
Chroniczna biegunka, przypadłość o wiele częstsza niż się wy
daje, też może być skutecznie leczona dietą ubogą w węglowodany. Są
ludzie, którzy cierpią na tę dolegliwość latami i w końcu przestają uważać ją
za coś niezwykłego. Choć u chorych na chroniczną biegunkę czas powrotu do
normy jest różny, to jednak po zastosowaniu diety doktora Lutza mija ona
zawsze.
Uchyłkowatość okrężnicy
Zciana okrężnicy zbudowana jest z kilku warstw mięśni, które się ze sobą
przeplataj ą, zostawiając małe otwarte przestrzenie dla naczyń krwionośnych.
Kiedy mięśnie wiotczeją, przestrzenie te powiększają się do takiego stopnia,
że wpukla się do nich śluzów-ka. Owe palcowate wpuklenia dostają się pod
otrzewną, która okrywa większą część okrężnicy, i ulegaj ą zniekształceniu do
postaci guziczków. "Guziki" te są z zewnątrz pokryte otrzewną, a zatem są
unieruchomione i nie mogą się już kurczyć. W ich wnętrzu gromadzi się kał i
inne substancje obecne w jelitach.
Liczba uchyłków może być różna. Jedni mają jeden lub dwa, jeszcze inni
mają od dwudziestu do pięćdziesięciu. Uchyłki nie są dokuczliwe aż do chwili,
gdy rozwinie się w nich infekcja prowadząca do zapalenia otrzewnej.
Sytuacja taka wymaga czasem ingerencji chirurgicznej. Uchyłki najczęściej
umiejscawiają się w obrębie jelita grubego zwanym okrężnicą esowatą. Jest
to wygięcie jelita w kształcie litery S, na odcinku między odbytem a po-
150
łożoną po lewej stronie okrężnicą zstępującą. Stan zapalny w tym miejscu
daje objawy takie, jakie po stronie prawej dawałoby zapalenie wyrostka.
Ponieważ naukowcy już dawno zaobserwowali, że Afrykańczycy odżywiający
się pokarmami o dużej zawartości błonnika nie chorują ani na uchyłkowatość,
ani na inne choroby okrężnicy (takie jak nowotwór), więc w leczeniu tej
choroby zalecana jest dieta bogata w błonnik. O błonniku i jego związkach z
nowotworem okrężnicy będziemy mówić więcej w rozdziale 10.
Na razie wystarczy stwierdzenie, że nie sądzimy, jakoby hipoteza błonnikowa
została udowodniona. Jednak jest to teoria od kilku lat niezwykle popularna,
głównie z tego powodu, że ciągle się o niej pisze, a robią to często ludzie,
którzy przeczytali o błonniku w jakimś czasopiśmie dla laików. Ktoś czyta
artykuł w ilustrowanym magazynie na temat zdrowia i po chwili zabiera głos
w tej dziedzinie jako "ekspert".
Problem z dietami błonnikowymi polega na tym, że zazwyczaj zawierają one
duże ilości węglowodanów. Co gorsza, większość produktów sprzedawanych
jako produkty wysokobłonnikowe -płatki śniadaniowe, pieczywo i owoce - są
właściwie bogate jedynie w węglowodany, a raczej ubogie w błonnik. Aby w
ten sposób skonsumować zalecaną dawkę błonnika, musiałbyś zjeść
olbrzymie ilości produktów wysokowęglowodanowych. Błonnik z natury
rzeczy nie ulega strawieniu, więc teoretycznie nie powinien się liczyć jako
zródło węglowodanów. Prawdziwy błonnik to na przykład otręby pszenne,
czyli to, co się usuwa z ziarna pszenicy przed jej mieleniem. Inne bogate w
błonnik, a ubogie w węglowodany, produkty to brokuły, kalafior, seler, sałata
i orzechy.
Dr Lutz stwierdził, że również uchyłkowatość jelit można leczyć dietą
niskowęglowodanową. Może to zarazem być również dieta obfitująca w
błonnik, jako że wspomniane wyżej bogate w ten składnik pokarmy są
jednocześnie produktami ubogimi w węglowodany. W wypadku
uchyłkowatości niezwykłe znaczenie ma jeszcze zapobieganie zaparciu
poprzez regularne stosowa-
nie lewatyw oczyszczających jelita. Po kilku miesiącach leczenia wypróżnianie
nie będzie już sprawiać problemów, ustaną też dolegliwości związane z
uchyłkowatością jelit. Wprawdzie istniejące uchyłki nie znikną, ale proces
powstawania nowych zostanie zahamowany. Co zaś najważniejsze,
wyleczeniu ulegnie stan zapalny, który u ludzi odżywiających się w sposób
tradycyjny rozwija się często wewnątrz kanału żołądkowo-jelitowego. Na
koniec, mięśnie jelit się wzmocnią i pierwotna przyczyna uchyłkowatości, a
mianowicie osłabienie tych mięśni i powiększenie przestrzeni między ich
wiązkami, zniknie.
Choroba Crohna
Choroba Crohna jest ciężką postacią zapalenia jelita cienkiego i okrężnicy.
Wzięła swą nazwę od Burrila Crohna, amerykańskiego lekarza, który jako
pierwszy wykazał, że guzowate obrzęki występujące w jej przebiegu są
pochodzenia zapalnego, a nie nowotworowego'. W chorobie Crohna
zapalenie nie ogranicza się do samej ślu-zówki, jak w zwykłym zapaleniu jelit,
ale obejmuje wszystkie warstwy ściany jelita, a także krezkę, węzły
limfatyczne, woreczek żółciowy, dwunastnicę i żołądek. Głównym obszarem
choroby jest końcowa część jelita cienkiego, ale może ona też objąć
okrężnicę.
W ostatnich latach choroba Crohna staje się coraz powszechniejszym
zjawiskiem. W ciągu ostatnich dziesięciu lat doktor Lutz leczył ponad 600
osób cierpiących na te schorzenie.
Różnica między chorobą Crohna a wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy jest
zasadnicza. Choroba Crohna, w przeciwieństwie do wrzodziejącego zapalenia
okrężnicy, może być w ciągu 6-12 miesięcy wyleczona samą dietą
niskowęglowodanową. Sukces takiej kuracji jest wysoce prawdopodobny, a
ona sarna przebiega zazwyczaj bez komplikacji. Ponieważ objawy obu chorób
mogą być bardzo podobne, pacjentowi zaleca się zazwyczaj, aby się upewnił,
że jego lekarz postawił prawidłową diagnozę. Choroba Crohna bo-
152
wiem łatwo poddaje się leczeniu dietą polegającą na ograniczeniu ilości
spożywanych węglowodanów, podczas gdy leczenie tą metodą
wrzodziejącego zapalenia okrężnicy wymaga więcej czasu i daje nawroty
nawet wówczas, gdy pacjenci ściśle przestrzegają limitu 6 jednostek
chlebowych na dzień. Przy wrzodziejącym zapaleniu okrężnicy prawie zawsze
dochodzi do słabego krwawienia. W trakcie badań endoskopowych
wykazano, że w chorobie tej najbardziej zajęta jest końcowa część okrężnicy,
a nasilenie zmian zapalnych maleje w stronę jej początkowej części. W
chorobie Crohna to koniec jelita ślepego, a następnie początek okrężnicy, jest
najsilniej zajętym odcinkiem układu pokarmowego. We wrzodziejącym
zapaleniu okrężnicy proces chorobowy jest ograniczony do śluzówki, podczas
gdy w chorobie Crohna obejmuje też mięśniówkę i naczynia limfatyczne.
Może to powodować przetoki i inne komplikacje wymagające interwencji
chirurgicznej.
Współczesna medycyna uważa chorobę Crohna za nieuleczalną. Dzieje się
tak dlatego, że prosta koncepcja ograniczenia węglowodanów w diecie nie
została jeszcze włączona do arsenału środków leczniczych, jakimi się
współczesna medycyna posługuje. Wiele lat temu w literaturze medycznej
miała miejsce wymiana opinii na temat korzystnych skutków, jakie daje u
chorych na tę chorobę ograniczenie spożycia rafinowanego cukru i mąki2.
Doktor Lutz był jedynym lekarzem, który zdecydował się pójść tym tropem. Z
czasem zaczął zalecać ograniczenie wszystkich węglowodanów, a nie tylko
[ Pobierz całość w formacie PDF ]