[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dumą poinformowała komisję bankowości Izby Reprezentantów o zgłoszonym przez nią projekcie ustawy
Holocaust Education Act", która za pośrednictwem Departamentu Oświaty zapewni organizacjom zajmującym
się holokaustem fundusze na kształcenie nauczycieli, a także na materiały edukacyjne o holokauście dla szkól i
społeczności". Reprezentująca miasto z publicznymi szkołami permanentnie cierpiącymi na deficyt nauczycieli i
podręczników, Maloney mogłaby przynajmniej wybrać inne priorytety wydawania skąpych funduszy
Departamentu Oświaty. (Przesłuchania przed Komisją Bankowości i Usług Finansowych, Izba Reprezentantów,
9 lutego 2000).
49
89
Zweig, German Reperations and the Jewish World, s. 118. Goldmann był założycielem Zwiatowego Kongresu
%7łydów i pierwszym przewodniczącym Konferencji Roszczeniowej.
90
Marilyn Henry, International Holocaust Education Conference Begins, Jerusalem Post", 26 stycznia 2000.
Marilyn Henry, PM: We Have No Mord Obliga-tion to Refugees, Jerusalem Post", 27 stycznia 2000. Marilyn Henry,
Holocaust Must Be Seared in Collective Memory", Jerusalem Post", 30 stycznia 2000.
91
Konferencja Roszczeniowa, Guide to Compensation and Restitution for Holocaust Survivors, Nowy Jork nie dat.
Vincent, Hitler's Silent Partnera, s. 302 ( grabież"), por. s. 308-309. Ralf Eibl, Die Jewish Claims Conference ringt
um ihren Laumund. Nachkommen judischer Sklaven..., Die Welt", 8 marca 2000 (pozwy). Zarabianie na
odszkodowaniach za holokaust to temat tabu w Stanach Zjednoczonych. Na przykład, witryna internetowa H-
Holocaust (www2.h-net.msu.edu) zabroniła zamieszczania krytycznych materiałów na ten temat, nawet jeśli poparte
są one w pełni udokumentowanymi dowodami (moja osobista korespondencja z członkiem zarządu Richardem S.
Levy, 19-21 listopada 1999).
92
Ilan Pappe, The Making of the Arab-Israeli Conflict, 1947-51, Londyn 1992, s. 268.
93
Clinton Bailey, Holocaust Funds to Palestinians May Meet Some Cost of Compensation, International Herald
Tribune"; przedruk Jordan Times", 20 czerwca 1999.
94
Elli Wohlgelernter, WJC: Austria Holding $10b. In Holocaust Victims' Assets, Jerusalem Post", 14 marca 2000.
W pózniejszym zeznaniu w Kongresie, Singer rozwodził się na temat oskarżeń przeciwko Austrii, lecz co typo-
we zachowywał milczenie w kwestii oskarżeń przeciwko Stanom Zjednoczonym. (Przesłuchania przed Komisją
Spraw Zagranicznych, Senat Stanów Zjednoczonych, 6 kwietnia 2000).
50
KONKLUZJA
Pozostał nam do rozważenia wpływ holokaustu na amerykańskie społeczeństwo. Tu pragnę również odwołać
się do krytycznych uwag samego Petera Novicka na ten temat.
Oprócz muzeów i pomników poświęconych holokaustowi, aż w siedemnastu stanach USA zobowiązano szkoły
do realizowania programów edukacyjnych o holokauście lub je zalecono. Ponadto w wielu szkołach wyższych
stworzono katedry studiów nad holokaustem. Praktycznie nie ma tygodnia, żeby na lamach The New York Times"
nie opublikowano większego artykułu związanego z holokaustem. Liczbę prac naukowych poświęconych
hitlerowskiemu ostatecznemu rozwiązaniu" szacuje się ostrożnie na ponad 10 tysięcy. Wezmy, dla porównania,
opracowania naukowe na temat hekatomby w Kongo. W latach 1891-1911 około 10 milionów Afrykańczyków
zginęło podczas eksploatacji przez Europejczyków kongijskich zasobów kości słoniowej i kauczuku. Ale pierwsza i
jedyna praca naukowa w języku angielskim poświęcona bezpośrednio temu tematowi została opublikowana dopiero
dwa lata temu.1
Biorąc pod uwagę ogromną liczbę instytucji i osób zajmujących się utrwalaniem pamięci o holokauście, nie
ulega wątpliwości, że głęboko zakorzenił się on w amerykańskim życiu.
Novick wyraża jednak wątpliwości, czy to dobrze, że tak się dzieje. Wymienia on, przede wszystkim, wiele
przykładów jawnej wulgaryzacji holokaustu. Bo rzeczywiście, praktycznie nie ma takiej kampanii politycznej, czy
to za aborcją czy przeciwko niej, w obronie praw zwierząt albo jakiegoś stanu, w trakcie której nie odwoływano by
się do holokaustu. Krytykując wykorzystywanie holokaustu w przyziemnych celach, Elie Wiesel ogłosił: Nie będę
uczestniczył [...] w tych wulgarnych spektaklach."2 Niemniej jednak Novick pisze, że najbardziej sugestywna i
wysublimowana okazja do zrobienia sobie fotki z holokaustem" nadarzyła się w 1996 r., gdy Hillary Clinton, ostro
atakowana wówczas za rozmaite rzekome nadużycia, pojawiła się z córką Chelsea i Elie Wieselem na galerii w
Izbie Reprezentantów podczas wygłaszanego przez jej męża dorocznego przemówienia o stanie państwa.3
W otoczeniu kamer, Hillary Clinton uznała, że ucieczka kosowskich uchodzców przed Serbami podczas
bombardowań NATO przypominała sceny z holokaustu pokazane na filmie Lista Schindlera. Jak zgryzliwie
skonstatował jeden z serbskich dysydentów, Judzie, którzy uczą się historii z filmów Spielberga, nie powinni nam
mówić, jak mamy żyć".4
Udawanie, że holokaust to amerykańska pamięć" jest, zdaniem Novicka, moralnym nadużyciem. Prowadzi to
bowiem do kurczenia się tych rodzajów odpowiedzialności, które spoczywają na Amerykanach wraz ze
stawianiem przez nich czoła przeszłości, terazniejszości i przyszłości."5 Novick zwraca tu uwagę na bardzo ważną
rzecz. Jest bowiem o wiele łatwiej potępiać zbrodnie popełnione przez innych niż osądzać własne czyny. Prawdą
jest jednak także, iż gdybyśmy tylko chcieli, to moglibyśmy wiele dowiedzieć się o sobie na podstawie
doświadczeń z czasów nazizmu.
Teoria objawionego przeznaczenia" ( Manifest Destiny") przewidziała niemal wszystkie elementy
ideologiczne i programowe hitlerowskiej polityki Lebensraum. Hitler de facto wzorował swój podbój Wschodu na
amerykańskim podboju Zachodu.6 W pierwszej połowie XX w., na przykład, większość amerykańskich stanów
przyjęła przepisy o sterylizacji i na ich podstawie poddano dziesiątki tysięcy Amerykanów przymusowej
sterylizacji. Hitlerowcy wyraznie powoływali się na ten amerykański precedens podczas uchwalania własnych
przepisów o sterylizacji.7
Niechlubne Ustawy norymberskie" z 1935 r. pozbawiły %7łydów praw obywatelskich i zabroniły im wchodzenia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]