[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Mary Claire popatrzyła na swoje tenisówki, które kiedyś
były białe, i zrozumiała, że żadne czyszczenie nic im nie
pomoże. Pochyliła się i po prostu je zdjęła.
Harley przytrzymał drzwi i przepuścił ją przed sobą. We
szła do kuchni i rozejrzała się dookoła. Pomieszczenie było
czyste i niemal pozbawione mebli, a jednak panował tu nie
ład. Na blacie kuchennym leżały rozsypane listy, a stół sto
jący pośrodku pokrywały sterty papierów i gazety. Na suszar
ce stał samotny kubek i talerz, a ciemniejsze plamy na ścia
nach świadczyły o tym, że kiedyś musiały tam wisieć obrazy.
Zatrzymała się i rozglądała dokoła. Atmosfera samotności,
jaka tu panowała, zaciążyła jej na sercu.
- Nic ciekawego, ale to jednak dom - powiedział Harley
i wskazał na zlew. - Może chcesz się umyć?
88 O%7Å‚EC SI ZE MN, PROSZ!
Odkręcił kran i podał jej mydło. Mary Claire zamoczyła
ręce po łokcie i zaczęła przesuwać mydło między palcami,
rozmyślając o mężczyznie, który stał obok, i o pustym domu,
który był jego schronieniem. Harley spłukał ręce i sięgnął po
ręcznik. Mary Claire jeszcze raz popatrzyła na samotny ku
bek oraz talerz i poczuła, jak serce kurczy się jej z żalu.
Potem odwróciła się od zlewu. Woda z umytych rąk zaczęła
kapać na podłogę.
Harley rzucił jej ręcznik i ruszył w stronę stołu. Odsunął
krzesło.
- Siadaj. Zaraz podam piwo.
Podszedł do lodówki, wyjął dwie butelki, zdjął kapsle i wró
cił do stołu. Odsunął papiery, robiąc miejsce, żeby móc postawić
piwo dla Mary Claire, potem odwrócił sąsiednie krzesło i usiadł
na nim okrakiem. NiechcÄ…cy dotknÄ…Å‚ kolanem Mary Claire,
która drgnęła gwałtownie.
- Przepraszam - powiedział, ale nie odsunął się. Uniósł
piwo w jej kierunku. - Dziękuję za pomoc. Dzięki tobie roz
ładunek poszedł szybciej i sprawniej.
Zacisnęła palce wokół szyjki butelki, by powstrzymać ich
drżenie, wywołane niespodziewaną bliskością Harleya.
- Nie ma za co. Czy zawsze siÄ™ tak brudzisz przy pracy?
- zapytała, patrząc na swoje ubranie.
- Czasami jest jeszcze gorzej - roześmiał się Harley.
- Nienawidzę prania - jęknęła.
Znowu się roześmiał i wypił duży łyk piwa.
- Trzeba to sobie zorganizować jak najprościej - wyjaś
nił. - Gdy wracam do domu po pracy wieczorem, rozbieram
się tam, w pralni - skinął głową w stronę drzwi - i wkładam
wszystko do pralki, Å‚Ä…cznie z bieliznÄ…. Gdy ubrania siÄ™ piorÄ…,
O%7Å‚EC SI ZE MN, PROSZ! 89
przygotowuję sobie kolację. W tym czasie pranie się kończy,
więc wrzucam wszystko do suszarki, zjadam kolację, biorę
prysznic i idę spać. Następnego dnia wyjmuję rzeczy z su
szarki, wkładam na siebie i wieczorem znowu zaczynam
wszystko od poczÄ…tku.
Mary Claire wyobraziła sobie, jak Harley nagi kręci się
po kuchni, przygotowując posiłek. Obraz ten spowodował,
że zakrztusiła się kolejnym łykiem piwa. Harley poklepał ją
po plecach, gdy zaczęła kaszleć.
- Co się stało?
- Wpadło nie tam, gdzie trzeba. - Wypiła kolejny łyk.
- Teraz lepiej? - zapytał, przyglądając się jej z uwagą.
- Tak - odpowiedziała - ale powinieneś mnie przeprosić.
- Za co?
- Za to, że krzyczałeś na mnie, że chodzę po podwórzu w szla
froku, a ty biegasz sobie po domu nagi jak cię Pan Bóg stworzył.
Harley roześmiał się.
- Ale tu mnie nikt nie zobaczy.
- A jeśli ktoś wpadnie niespodziewanie?
- Nikt tu nie przychodzi oprócz Cody'ego, a mogę cię
zapewnić - dodał z szerokim uśmiechem - że nie mam nic,
czego on by już wcześniej nie widział.
Policzki Mary Claire pokryły się rumieńcem, więc odwró
ciła wzrok. Ale jej oczy znowu spoczęły na tej przeklętej
suszarce z jednym kubkiem i talerzykiem, ewidentnym do
wodem na to, jak samotne życie pędził Harley. Zaczęła mieć
do siebie pretensje, że czasami tak niechętnie widziała go
u siebie. Poczuła wyrzuty sumienia. W dodatku przyłapał ją,
gdy płakała jak bóbr, bo jej dzieci wyjechały tylko na jeden
weekend, podczas gdy on od lat był sam jak palec.
90 O%7Å‚EC SI ZE MN, PROSZ!
[ Pobierz całość w formacie PDF ]