Cykl Indiana Jones Indiana Jones i delfijska puĹapka Rob MacGregor

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

przyjaciele b�dziecie mogli natychmiast wyjecha� z kraju. Rozu-
miesz?
Indy nie wierzył mu. Ani przez chwil�. Mandraki rzucił mu płó-
cienn� torb�.
Idx do chaty i przebierz si�. Przed obliczem króla masz wygl�-
da� porz�dnie.
Po tym wyszczerzył z�by i rozeSmiał si� głoSno.
W tym momencie Indy emu nasun�ła si� dziwna mySl.
JeSli orzeł jest jego obro�c�, to nie wywi�zuje si� ze swoich
obowi�zków.
##
19. Hipnotyczne opowieSci
Ze swojego miejsca na wyst�pie skalnym, na zboczu za Swi�ty-
ni� Apollina Panos spogl�dał na grup� ludzi zgromadzonych przy
wjexdzie do ruin. Król jeszcze nie przyjechał, ale b�dzie tu lada chwi-
la. Było po jedenastej, a opary wznios� si� o jedenastej czterdzieSci
jeden.
Chodxmy powiedział Grigoris. Mo�emy podejS� bli�ej.
Panos pokr�cił głow�.
Mamy jeszcze czas.
Jak zwykle Grigorisowi Spieszyło si�. Tego ranka był te� w kiep-
skim humorze. Gdy Panos przyszedł tu pół godziny temu, Grigoris
opowiedział mu zdarzenie z minionej nocy. Wysłuchał, spojrzał na
buty syna, w których brakowało sznurowadeł i wzruszył ramionami.
Powiedział mu, �e to ju� nie ma znaczenia. Chodziło mu o to, �e
Jones ju� si� nie liczył. Widział jak dwóch �ołnierzy Mandrakiego
prowadziło trzech cudzoziemców od strony gór. Nie stworz� ju� �ad-
nych problemów.
Spójrz tam Grigoris wyci�gn�ł palec w kierunku drogi i wska-
zał Panosowi du�y samochód, który zatrzymał si� przy wjexdzie. Król
przybył. Panos patrzył, jak m�czyzna w garniturze wyskoczył przed-
nim wyjSciem i otworzył tylne drzwi. Chwil� póxniej wysoki, siwy
m�czyzna wysiadł z samochodu. Miał na sobie strój safari, taki jaki
nosi wielu cudzoziemców, którzy przyje�d�aj� do Delf, i przez mo-
ment Panos nie mógł go pozna�. Jednak�e po szacunku, jaki wszy-
scy mu okazywali, zorientował si�, �e jest to król. Sam widok czło-
wieka, który władał krajem, wywołał w Panosie uczucie l�ku.
#$
Przypomniał sobie, co powiedziała mu Belecamus, gdy wycho-
dził z magazynu. Wci�� si� nad tym zastanawiał. Wspomniała, �e
król jest w niebezpiecze�stwie i �e niebezpiecze�stwo znajduje si�
blisko. Czy to mówiła Pytia, czy Belecamus, a mo�e obie? To było
skomplikowane.
Machn�ł r�k� na Grigorisa i ruszyli Scie�k� w stron� ruin. Za-
trzymali si� na wzgórzu wSród drzew, około pi��dziesi�ciu jardów
od Swi�tyni. Podeszli najbli�ej, jak tylko Smieli, i obserwowali gru-
p� id�c� wSród ruin.
Panos skupił uwag� na królu. Serce mu waliło. Wiedział, �e zda-
rzy si� coS monumentalnego. Historia. Chocia� raz nie była to prze-
szłoS�. Działo si� to na jego oczach. Wa�ne, historyczne wydarzenie,
które odbije si� echem w Swiecie. Obserwuje je, b�dzie jego cz�Sci�.
Belecamus szła po jednej stronie króla, Mandraki po drugiej.
Nie podobał mu si� sposób, w jaki pułkownik prowadził pochód, jak
gdyby był przywódc�. I dlaczego Doumas oci�gał si� jak dzieciak?
Nagle Panos nabrał powietrza gł�boko do płuc, bo ujrzał Jonesa w po-
bli�u króla. Co on tam robi? To nie miało sensu.
Nawet z tej odległoSci wyczuwał niebezpiecze�stwo, ciemn�
obecnoS�, która wywoływała u niego dreszcze. To musi by� Jones.
Ale jeSli Jones przebywa na wolnoSci, to Mandraki musiał mu na to
pozwoli�. Nagle zrozumiał, �e pułkownik jest prawdziwym xródłem
zagro�enia. To on zamierza zamordowa� króla i w jakiS sposób wy-
korzysta� do tego Jonesa.
Nie mo�e na to pozwoli�. Szczególnie nie w tym dniu.
Nie tu, w Delfach. Zbyt wiele jest do stracenia. Spojrzał na Gri-
gorisa i ujrzał nienawiS� w jego oczach. Był pewien, �e jego syn te�
rozpoznał Jonesa.
Ojcze, czy widzisz&
Tak, ale teraz posłuchaj mnie uwa�nie. Nie rób nic, dopóki ci
nie powiem. Musimy zgra� to w czasie.
Grigoris wbił wzrok w Jonesa i skin�ł głow�.
Rozumiem powiedział, ale w jego głosie nie było przekona-
nia. JesteSmy tu, a to wystarczy.
Grigoris powtarzał słowa Panosa. Teraz jednak Panos nie był
pewien ich słusznoSci.
Doumas pod��ał przez ruiny za orszakiem króla, podczas gdy Be-
lecamus na przemian chwaliła si� swoj� prac� w charakterze głównego
#%
archeologa w Delfach i ukazywała zniszczenia spowodowane przez
trz�sienie ziemi. Mo�e nikt tego nie dostrzegał, ale dla niego jej duma
była oczywista. Dobrze znał zasi�g jej poczyna�, jak równie� ich
ograniczenia. Nic by go bardziej nie zadowoliło ni� jej wyjazd z Delf
i SwiadomoS�, �e nigdy wi�cej nie powróci, przynajmniej w czasie,
gdy on tu b�dzie szefem.
Nie w taki sposób on by przedstawił Delfy królowi. Co, do dia-
bła, Mandraki mo�e wiedzie�? Nie powinien znajdowa� si� przy boku
króla. I jeszcze ten Jones. Prawdopodobnie jedynym powodem, dla
którego jeszcze �yje, jest to, �e król za��dał jego obecnoSci, a Bele-
camus nie chciała niepotrzebnych pyta�.
Jones jednak wygl�dał jak lunatyk. Jego spodnie były za krót-
kie, a koszula zbyt obszerna. Buty miał pokryte błotem. Gdyby to
było jakieS inne miejsce ni� ruiny, to nie dopuszczono by go w po-
bli�e króla. Ale ten strój to jeszcze nie wszystko. Powłóczył nogami,
jakby nie spał przez kilka nocy. Co on, do diabła, robił od czasu, gdy
odjechał jego powozem?
Gdy zbli�ali si� do Swi�tyni, Belecamus opowiadała o szczeli-
nie. Wyeksponowała fakt, �e opary przypominaj� halucynogenne gazy
wyroczni Apollina. Wspomniała nawet, �e opary nazywano krwi�
bogów, ich �yciodajn� sił�. Doumas prawie wybuchn�ł Smiechem.
Nigdy nie słyszał, �eby mówiła o Delfach w tak romantyczny spo-
sób. To musi by� wpływ Jonesa pomySlał.
A jaki efekt wywołuj� te opary u kogoS, kto je wdycha? do-
pytywał si� król. Gdy szedł, wida� było, �e kuleje.
Mo�emy powiedzie�, �e na pewno nie wywołuj� �adnych ne-
gatywnych efektów. Pojawiało si� uczucie zadowolenia, ale mogło
mie� podło�e psychologiczne. Powinnam jednak�e wspomnie�, �e
pan Jones ma doSwiadczenia, którymi mo�e si� podzieli�. On zdaje
si� uwa�a, �e opary maj� jakieS właSciwoSci lecznicze.
Bardzo sprytnie pomySlał Doumas. Pomin�ła to, co jej si� przy-
darzyło. Prawdopodobnie mySli, �e zabrzmiałoby nieprofesjonalnie,
gdyby powiedziała, �e opary miały na ni� jakiS wpływ i przez kilka
dni dziwnie si� zachowywała. Nawet si� nie przyznała, �e osobiScie
je wdychała. Ale o co chodzi z tym Jonesem?
Jedna rzecz wydawała si� pewna: na razie nie zamierzała po-
wiedzie�, �e jest Pyti�. A wi�c Panos przegrał. Nie miała zamiaru
współpracowa�, jak si� marzyło Panosowi. Dlaczego miałaby to ro-
bi�? Kamieniarz był głupcem, wierz�c w to.
Kiedy unios� si� te opary? zapytał król.
#&
Wydaj� si� pojawia� i znika� nieregularnie. Prawda, Stepha-
nos?
Dlaczego powiedziała to i postawiła go w sytuacji, w której
musiał zgodzi� si� z kłamstwem? Odchrz�kn�ł.
Có�, z ka�dym dniem pojawiaj� si� chyba coraz rzadziej.
Nast�pna emisja miała nast�pi� za chwil�. Musiała o tym wie-
dzie�. Ale mo�e w całym tym zamieszaniu zwi�zanym z przyjazdem
króla po prostu zapomniała. Zastanawiał si�, czy nie powinien o tym
wspomnie�. A co b�dzie, jeSli si� myli? Król pomySli, �e on jest głup-
cem. Mógłby nawet utraci� swoje stanowisko, gdyby król zdecydo-
wał si� poczeka� na pojawienie si� oparów i nic by si� nie zdarzyło.
Nie, nie mo�e ryzykowa�.
Doumas podszedł bli�ej do Belecamus, podczas gdy ona pro-
wadziła wycieczk� wzdłu� kolumn. Kiedy b�dzie miał okazj�, wspo-
mni o rozkładzie emisji, a potem niech ona si� martwi. Ale jej zale-
�ało na tym, aby iS� i powiedziała królowi, �e mo�e przyjrze� si�
szczelinie ze szczytu wału ziemnego.
Panie Jones, dlaczego nie opowie pan Jego WysokoSci o swo-
ich doSwiadczeniach? powiedziała Belecamus, bior�c króla pod [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download * pobieranie * pdf * do ÂściÂągnięcia * ebook

Wątki